Carbon black, is een amorf koolstof, licht, los en extreem fijn zwart poeder, dat kan worden opgevat als de bodem van de pot.
Het is een product dat wordt verkregen door onvolledige verbranding of thermische ontleding van koolstofhoudende stoffen zoals steenkool, aardgas, zware olie en stookolie onder de voorwaarde van onvoldoende lucht.
Het hoofdbestanddeel van carbon black is carbon, het vroegste nanomateriaal dat door de mensheid is ontwikkeld, toegepast en geproduceerd. , wordt vermeld als een van de vijfentwintig chemische basisproducten en fijnchemische producten door de internationale chemische industrie.
De carbon black-industrie is van groot belang voor de bandenindustrie, de verfindustrie en het verbeteren van de kwaliteit van producten voor het maatschappelijk leven.
1. Volgens productie
Hoofdzakelijk verdeeld in lampzwart, gaszwart, ovenzwart en sleufzwart.
2. Volgens het doel
Volgens verschillende toepassingen wordt roet meestal onderverdeeld in roet voor pigment, roet voor rubber, geleidend roet en speciaal roet.
Carbon black voor pigment - Internationaal wordt het, afhankelijk van het kleurvermogen van carbon black, gewoonlijk onderverdeeld in drie categorieën, namelijk carbon black met hoog pigment, carbon black met medium pigment en carbon black met laag pigmentgehalte.
Deze classificatie wordt meestal weergegeven door drie Engelse letters, de eerste twee letters geven het kleurvermogen van carbon black aan en de laatste letter geeft de productiemethode aan.
3. Volgens de functie
Hoofdzakelijk verdeeld in versterkt carbonzwart, gekleurd carbonzwart, geleidend carbonzwart, enz.
4. Volgens het model
Hoofdzakelijk verdeeld in N220,
Het roet dat in de rubberindustrie wordt gebruikt, is goed voor meer dan 90% van de totale roetproductie. Hoofdzakelijk gebruikt voor diverse soorten banden, zoals autobanden, tractorbanden, vliegtuigbanden, motorwagenbanden, fietsbanden etc. Er is ongeveer 10 kilogram carbon black nodig om een gewone autoband te maken.
In het roet voor rubber wordt meer dan driekwart van het roet gebruikt bij de vervaardiging van banden en de rest wordt gebruikt in andere rubberproducten, zoals tapes, slangen, rubberen schoenen, enz. In de rubberproductenindustrie , is het verbruik van roet goed voor ongeveer 40~50% van het verbruik van rubber.
De reden waarom roet zo veel in rubber wordt gebruikt, is het uitstekende zogenaamde "versterkende" vermogen. Dit "versterkende" vermogen van carbon black werd al in 1914 voor het eerst ontdekt in natuurlijk rubber. Nu is bevestigd dat voor synthetisch rubber het versterkende vermogen van carbon black een nog belangrijkere rol speelt.
Het belangrijkste teken van carbonzwartversterking is het verbeteren van de slijtageprestaties van het loopvlak van de band. Een band met 30% versterkt carbon black kan 48.000 tot 64.000 kilometer afleggen; terwijl hij dezelfde hoeveelheid inerte of niet-versterkende vulstof vult in plaats van carbonzwart, is de kilometerstand slechts 4800 kilometer.
Daarnaast kan versterkt carbon black ook de fysische en mechanische eigenschappen van rubberproducten verbeteren, zoals treksterkte en scheursterkte. Door bijvoorbeeld versterkend roet toe te voegen aan kristallijn rubber zoals natuurrubber of neopreen, kan de treksterkte ongeveer 1 tot 1,7 keer toenemen in vergelijking met gevulkaniseerd rubber zonder roet; In rubber kan het worden verhoogd tot ongeveer 4 tot 12 keer.
In de rubberindustrie moeten het type roetzwart en de samengestelde hoeveelheid worden bepaald op basis van het doel en de gebruiksomstandigheden van het product. Voor loopvlakken van banden moet bijvoorbeeld eerst rekening worden gehouden met slijtvastheid, dus hoogversterkende carbonblacks, zoals ultra-slijtvast ovenzwart, gemiddeld-hoog slijtvast ovenzwart of zeer slijtvast ovenzwart, zijn vereist ; terwijl loopvlak- en karkasrubber Het materiaal vereist carbon black met minimaal hysteresisverlies en lage warmteontwikkeling.
